En terwijl de onmacht en de tranen na een ongeluk rondzwerven in hun hoofd is het hart al bezig met het maken van een versie 2.0. Opstaan in een rolstoel is mogelijk als je de dapperheid weer hebt gevonden in je hart en als je de liefde mag ontvangen van iemand die naast je staat. En net als ieder ander revalidatieproces loopt het rouwen mee aan de rechterkant van het veld. Als een voetbalwedstrijd waar je later weer aan kunt deelnemen in de verlenging van je leven. Je moet aan de slag met dromen die ineens onbereikbaar lijken, met de toekomst die niet meer vanzelfsprekend is. Met alles wat je niet meer kunt.
De gewone dingen van het leven. Zelf kriebelen op je rug, het omdraaien in je bed, even snel gaan plassen, sex hebben met je vrouw, de smalle deuren van een restaurant, het trapje naar de babykamer, niet meer zelf je billen af kunnen vegen, afhankelijk zijn en ga zo maar door. Uit ervaring weet ik dat een dwarslaesie meer is dan iemand die zit, die naar boven moet kijken als mensen staan te praten, en die niet meer kan lopen. Ik zag het bij mijn ouders. Aan mijn moeder die eenendertig jaar lang ervoor koos om ook zijn verpleegster te zijn. Die om de dag twee uur voor het toilet zat en zijn ontlasting haalde, die zijn wonden verzorgde, die hem mentaal weer er bovenop kreeg op de momenten dat de moed was gezonken naar de bodem. Ik zag het aan mijn vader die moest knokken om geestelijk en lichamelijk zijn mooiste tweede leven te kunnen leiden.
“Zonder haar had ik het niet gered” hij zei het in vele interviews. En niets was minder waar..
Leven met een dwarslaesie
Er gaat een nieuw leven beginnen waarin je ook mooie dingen tegenkomt. Waar nieuwe momenten een andere glans krijgen. Waar Leven 2.0 gaat beginnen na het revalidatiecentrum. Maar eerst kun je nog niet naar huis omdat je huis nog niet is aangepast of omdat je behandeling nog niet ten einde is. Leven van bezoek naar bezoek terwijl je vecht voor genezing en voor een nieuwe versie van je oude zelf. Vrienden die je vergeten omdat het leven verder gaat. Heimwee naar je eigen bed en huis waar de liefde woont. Niets is meer vanzelfsprekend als een dwarslaesie je leven binnenrent. En toch ben je dankbaar, voor alles wat je nog mag beleven, mag zien en mag voelen in de nog werkende delen.
Opstaan is een werkwoord
Opstaan is een symbolisch werkwoord voor velen van ons en daaraan wil ik met mijn boek ’De kracht van liefde’ een bijdrage leveren. Omdat zomaar weer opstaan niet lukt als je het alleen moet doen maar sneller gaat als je een hand naast je hebt die je kunt pakken. Daarom doneer ik tijdens Kerstmis 2020, naast de 2000 boeken aan KWF Kankerbestrijding en andere doelen, boeken aan de revalidatiecentrums voor de mensen die tijdens de feestdagen daar verblijven. Om de mensen die revalideren een bemoediging en een steuntje in de rug te geven.
Door het verspreiden van mooie woorden en het inzetten van kleine liefdevolle gebaren kunnen we een grootse impact hebben op het leven van een ander. Sta op voor jezelf en voor degene die dit zelf niet meer kunnen! ‘Geef woorden van liefde door’!
De kracht van liefde
Ik schreef het boek ‘De kracht van liefde’ om de achterkant van ons verhaal te delen. Omdat ik geloof dat wij met onze verhalen het leven van anderen positief kunnen veranderen. ‘De kracht van liefde’ is een ontroerend en persoonlijk boek over mijn jeugd en ons leven. Het laat zien hoe – zelfs bij veel tegenslag, verdriet en verlies – de kracht van liefde altijd overwint. Een prachtig verhaal dat jou laat zien wat je met dapperheid, doorzettingsvermogen en moed kunt bereiken.
