Iedere keer hebben we iets anders nodig om te blijven staan als we wankelen. Je herkent het misschien wel bij jezelf? Want wat als het leven je scheuren geeft, wat doe je dan? Vaak blijf je eerst verstijfd staan of je komt meteen in een soort van ‘rescue’ modus terecht. We willen graag oplossen, aandragen, onderzoeken, helpen. We verlangen naar zekerheid en veiligheid in en om ons heen, maar ineens is alles anders en het echte leven staat voor de deur. Niet zoals jij van te voren bedacht had. En soms meteen met dubbele zware boodschappen. Je probeert de situatie helder te krijgen, positief te denken en vertrouwen te houden, maar dat is best lastig. Anderen gaan door met hun leven terwijl jij met je mooie espadrilles op de ruwe scheuren probeert te balanceren. En wat doe je dan?
Waar begin je, wat zijn de juiste keuzes en hoe blijf je positief? Je leest in deze uitgebreide blog de stappen die je nodig hebt bij het weer opstaan in een lastige situatie of als je steviger en positiever de dag van morgen wil beginnen.
- Opstaan
Het klinkt raar maar stap 1 kan niet anders zijn dan OPSTAAN. Eerder dacht ik altijd dat het de laatste stap was, maar gek genoeg blijkt het de eerste te zijn. Want het echte leven staat voor de deur. Als je net een keuze hebt gemaakt. Als je denkt dat je ultiem gelukkig bent of net als je denkt dat je alles op de rit hebt. Dat gebeurde namelijk heel vaak bij mij, een verdriet wat me in het hart raakte kwam dan voorbij. En wat doe je dan. Ik merkte dat het me lam sloeg. Dat ik stil stond, dat ik me wilde begraven op de bank. In pyjama met Netflix. En dat deed ik dus ook. Ik kwam niet meer overeind, ik maakte andere belangrijke dingen niet af. Ik zat en ik huilde.
- Aanvaarden of verweven
Maar je kunt niet verder als je niet gaat aanvaarden wat je is overkomen. Een heel groot verlies zoals het overlijden van je kind of partner kun je bijna niet verwerken en zal verweven mogen worden in je leven. Het antwoord op de vraag: Waarom? zul je waarschijnlijk nooit krijgen maar hoe ga je dan verder vanaf hier? Een scheiding of een ander rouwproces zoals b.v. het verlies van je baan of je gezondheid maakt je boos en verdrietig. Accepteren dat het zo is, is lastig. Ik weet nog dat ik over mijn scheiding en het vertrek van mijn man naar een andere vrouw, sprak met een therapeut. Dat ik huilend zei: “Maar als ik het accepteer dan geef ik aan dat ik het ermee eens ben.” En ze zei: “Is dat zo? Je kunt de situatie accepteren zonder dat je het ermee eens hoeft te zijn. Accepteren zegt niets over jouw normen en waarden of wat jij vindt.”
Stilstaan bij wat is en daarna weer opstaan.
- Zitten blijven helpt niet
Ik merkte zelf dat blijven zitten en niet verder gaan me niet hielp. In geen van de rouw fasen die ik meemaakte. Ik ging me er niet beter door voelen. Ik werd er geen leuker mens van. Het bracht me niets. Bij de scheiding hielp boosheid me om krachtig te blijven staan. Verdriet maakte dat ik me zwak voelde en wegzakte, dus liet ik lange tijd de boosheid de overhand houden. Bij het ziek zijn was dat het verdriet. Ik bleef verdrietig om wat me was aangedaan. Dat het leven ook nog mijn gezondheid had afgepakt. Dat het niet eerlijk was dat ik me achtentachtig voelde i.p.v. veertig jaar! Natuurlijk was er ook boosheid. Om alles wat ik niet meer kon. Iedereen ging naar zijn werk en had in mijn ogen een actief, sociaal, sportief en vaak werkend leven. Soms was ik daar jaloers op. Ik vond mezelf zielig in het begin. Als dingen niet lukten, als ik zo moe was dat ik huilend in de douche op de grond zat. Als de bejaarden me voorbij liepen en ik om de honderd meter moest uitrusten.
- Kom in beweging
Ga naar buiten, praat! Ben je geen prater? Schrijf dan, zoek gelijkgestemden letterlijk en figuurlijk! Vraag hulp, hoe moeilijk dat ook is! Maar jouw levenspad heeft overeenkomsten met anderen. Ik merkte dat toen ik schrijfdagen ging organiseren voor verschillende organisaties. Hoeveel vrouwen met elkaar gemeen hadden. Vrouwen die elkaar nog nooit gezien hadden en die totaal verschillend waren. Toch bleken ze vaak tegen dezelfde dingen aan te lopen.
- Zet de beerput op een kier
We denken vaak dat als we de beerput maar dicht houden en stil blijven zitten, dat we het wel gaan volhouden. Ik hoor dat vaker. “Ik doe nog niet mee met je schrijfopdrachten want ik ben bang dat als ik eenmaal begin dat ik een beerput open trek.” Net als die mevrouw die me een sms stuurde en zei: “Ik wacht nog even met beginnen want ik ben zo verdrietig om mijn vader. Als ik alles weer op de rit heb ga ik meedoen.” Ik stuurde terug: “Juist als je zo verdrietig bent is het belangrijk om te gaan starten met schrijven. Steek een kaars aan, zet thee en ga zitten met pen en papier. Aan de andere kant van de tafel zit je vader. Kijk hem aan en schrijf op wat je voelt, wat je wil zeggen, wat je mist en waar je hem voor wil bedanken.” Twee uur later stuurde ze terug: “Ik heb vier A4 bladen vol geschreven, ontzettend moeten huilen maar wat voel ik me nu opgelucht!”
- Blijf de lichtpunten zien
Een van de meest moeilijke dingen vinden mensen vaak het optimistisch en positief kunnen blijven in zware tijden. Het kunnen vinden van lichtpunten of het zien van het licht. Maar het negatieve loslaten kan alleen als je oog krijgt voor de positieve dingen. Hoe klein ook. En hoe meer je daar naar gaat kijken hoe groter het zal worden. Iedere dag iets positiefs opschrijven of dankbaar zijn voor wat je (nog) wel hebt. Misschien moet je eerst heel diep nadenken en kun je niets bedenken maar hoe meer je gaat oefenen hoe beter het met je gaat.
- Doorzetten
Toen meerdere dromen voor mij niet haalbaar bleken was er teleurstelling. Weer verdriet en boosheid, dat ik het niet volhield. En toch gaf ik niet op. Ik wilde niet wegzakken in negativiteit of in het verdriet over dat ik niet meer de oude zou worden. Mijn drive was zo sterk dat ik weer opnieuw begon. Maar nu keek wat echt haalbaar was voor mij en wat ik echt het allerliefste wilde. Ik volgde online trainingen omdat ergens naar toe gaan niet altijd lukte. Ik kan het op mijn eigen tijd en tempo doen. Omdat ik de belangrijke dingen voor mezelf wil opschrijven zet ik de video’s op pauze of kijk herhalingen. Zo blijft het beter hangen zorg ik toch dat ik de stof opneem.
Wees je eigen held.
- Begin
Maak een keuze! Iedere dag opnieuw kiezen weer. Ook al kies je later opnieuw en opnieuw. Je hebt altijd een keuze! Soms beperkt door misschien een verschrikkelijke ziekte, maar dan nog hoe moeilijk ook, heb je de keuze wat je doet met je tijd en met wie je dat gaat invullen. En als je niet weet wat je moet kiezen en waar je moet beginnen stel dan de juiste vragen aan jezelf. Want alle antwoorden zitten in je hart. Beslis niet op basis van geld, volg je gevoel dan komt de rest vanzelf. Vergelijk jezelf ook niet met anderen. Het brengt je tot stilstand. Want zij zijn in jouw ogen al verder, beter, specialer.
- Stuur zelf
Laat je verdriet, je pijn of je boosheid er zijn, maar laat ze niet meer je richting bepalen. Jij zit aan het stuur en jij bepaalt de richting. Naar links, naar rechts, harder of op de rem. Omarm jezelf en neem afscheid van dat wat er was. Dit is je leven en je hoeft niet te wachten op later. Want later is nu. Dus maak er iets van. Geniet van vandaag. En onthoud: je bent niet wat je overkwam, je bent wat je kiest te worden.
- Plan B
Zowel voor werk of prive geldt; wat kan ik nog wel, wat heb ik nog wel. Zie de kansen om je heen en wees mild naar jezelf. Zelf had ik geen plan B omdat ik ervan uitging dat ik het niet nodig had. Nooit aan gedacht dat het leven me andere dingen zou brengen. Maar toen ik ging schrijven tijdens het ziek zijn, merkte ik dat het me inzicht gaf, dat ik er blij van werd en het van me af kon schrijven. Ik ging het openbaar delen en stelde me kwetsbaar/transparant op door te schrijven wat ik in mijn hoofd hoorde.
En ook al gingen de klachten niet over, toch waren er momenten dat ik me beter voelde. Dankzij de reacties van mensen merkte ik dat ik ze kon inspireren met mijn verhaal. Dat ze herkenning vonden tussen de regels en dat het ze hoop en steun in de rug gaf. Het hielp mee aan mijn droom. En ik besloot: ik laat mijn beperkingen me niet meer beperken in het verwezenlijken van mijn dromen. Ik maakte een plan voor een leven zoals ik het wilde leven. Een boek uitgeven en mensen code hand reiken naar een mooier leven waarin hun verdriet en beperkingen niet meer voorop staan, maar waarin blijheid en geluk bovenaan staan.
En nu zijn we al weer een paar jaar verder en schreef ik twee succesvolle boeken, ontwikkelde ik prachtige cursussen voor schrijven, mentale gezondheid en zelf-coaching en inspireer ik mensen naar een leven met meer persoonlijke kracht!
Ga staan en maak jouw mooiste leven!
Wil je aan de slag met de gebeurtenissen uit je eigen leven maar weet je niet hoe? Ik schreef een prachtig online coachprogramma waarmee je zelf, in duidelijke stappen, aan de slag kunt gaan en je leven blijvend kunt veranderen. Het creatief schrijven over je leven maakt de rode draad zichtbaar en helpt je om met meer liefde en zelfvertrouwen het verleden een plek te geven en de dag van morgen met hernieuwde energie te beginnen. Het coach programma ‘Op reis naar jezelf’ is onderdeel van ‘De Schrijfschool’! Lees HIER meer!
Vanwege mijn missie, dat ieder kind en mens het recht heeft op een hand die je kunt vastpakken als het nodig is, betaal je maar een eenmalig bedrag om binnen te komen en jezelf daar te ontmoeten en met de vele cursussen en werkboeken je te vullen met inspiratie!
